Κινηματογραφικό Τμήμα

Από σήμερα 10/12/2017, ξεκινάει ο κύκλος προβολών με θέμα τον ισπανικό κινηματογράφο. Πρώτη ταινία το La comunidad (2000) του Álex de la Iglesia... Η Julia, μια μεσίτρια στην Μαδρίτη, προσπαθώντας να ξεφύγει από την καθημερινότητα και την μιζέρια αποφασίζει να περάσει ένα βράδυ σε ενα εντυπωσιακό, αλλά ακριβό διαμέρισμα που κανείς δεν θέλει να αγοράσει. Τα πλάνα της θα αλλάξουν όμως όταν στο διαμέρισμα του πάνω ορόφου ανακαλύπτει το πτώμα του ενοίκου και ένα τεράστιο χρηματικό ποσό. Οι ένοικοι της πολυκατοικίας όμως ξέρουν για το ποσό και δεν είναι διατεθιμένοι να την αφήσουν να φύγει με τα χρήματα.  Η "Πολυκατοικία", όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι μια ταινία γεμάτη σασπένς, μαύρο χιούμορ, ακόμα και τρόμο, χαρακτηριστικά στις ταινίες του Álex de la Iglesia (The Day of the Beast, Dance with the Devil, The Last Circus). Το μεγάλο του γνώρισμα είναι η grotesque αισθητική που δεν λείπει ποτέ από τις δημιουργίες του, κερδίζοντας επάξια τον χαρακτηρισμό καλτ. 

Blow up (1966) Το Blow-up του Мichelangelo Antonioni αποτελεί την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του σκηνοθέτη. Στο υπαρξιακό αυτό μυστήριο ένας φωτογράφος μόδας, ο Thomas (David Hemmings), ζώντας μία κυνική και ανίατη ζωή, ανακαλύπτει σε μία από τις φωτογραφίες του κάτι που δε θα έπρεπε να έχει δει, και η πραγματικότητά του διαφεύγει του θεατή. Είναι μία ταινία που "δεν αφορά έναν φόνο, αλλά έναν φωτογράφο". - R.Ebert Το Blow-up είναι η πιο πετυχημένη ταινία της καριέρας του Antonioni, και κατα τη διάρκεια της βιώνουμε μία ανακατασκευή των ταινιών μυστηρίου, όπου πτώματα εξαφανίζονται και ο ήρωάς μας δεν έχει ηρωικές αξίες. Μέσω του ιδιοφυιούς editing (ειδικά σε μία συγκεκριμμένη σκηνή εξαφάνισης) το κοινό λειτουργεί ως ο ντετέκτιβ της ιστορίας, και προσπαθεί μαζί με τον πρωταγωνιστή να λύσει ένα φαινομενικά άλυτο μυστήριο. Για όσους έχουν δει κάποια προηγούμενη ταινία του Antonioni ξέρουν τι να περιμένουν, αφού το Blow-up ακολουθεί τις υπάρχουσες θεματολογίες του σκηνοθέ

Allonsanfan (1974) των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι  Η ιστορία της ταινίας διαδραματίζεται στην Ιταλία του 1816, στην εποχή της εξέγερσης του Γαριβάλδη. Ο κεντρικός ήρωας, ο Φλούβιο (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι), αριστοκρατικής καταγωγής, αρχικά υποστηρίζει τους επαναστάτες έπειτα τους προδίδει θέλοντας να αλλάξει τρόπο ζωής και να ζήσει και πάλι με τις ανέσεις του. Οι υπόλοιποι επαναστάτες δεν θα του το επιτρέψουν και θα τον οδηγήσουν σε μια αποστολή στη Νότια Ιταλία. Το όνομα Αλονζανφάν προέρχεται από τις πρώτες λέξεις του εθνικού ύμνου της Γαλλίας, ''La Mareillaise''. Η αριστουργηματική ταινία των αδελφών Taviani διεύρυνε το θέμα της επαναστατικής ουτοπίας, της αυτοθυσίας, του ευδαιμονισμού και μέσα από ιστορικοπολιτικές παραβολές ερευνούν το θέμα της στράτευσης του ατόμου και τη σχέση του με την ιστορία. Όλη η ταινία μπορεί να εκληφθεί ως μια αισθητική σύγκρουση μεταξύ ουτοπιών. «Αισθητικοποιούν» την εκάστοτε ηθική στάση και μεταφέρουν την αντιπαράθεση ακριβώς σε αυτό

Από αυτήν την Κυριακή ξεκινάμε το αφιέρωμα στον Ιταλικό κινηματογράφο με το Bicycle Thieves του Vittorio De Sica. Στην μεταπολεμική Ρώμη, σε μια αλάνα, ένα τσούρμο ανέργων με αγωνία περιμένει να ακούσει ένα καλό νέο από το γραφείο εύρεσης εργασίας. Η τύχη χαμογελά στον Αντόνιο Ρίτσι, ο οποίος επιλέχθηκε να εργαστεί ως αφισοκολλητής. Η δουλειά όμως απαιτεί ποδήλατο και ο Ρίτσι το έχει δώσει ενέχυρο. Έτσι η οικογένεια πουλάει τα σεντόνια της προκειμένου να αποκτηθεί το ποδήλατο. Την ώρα όμως που ανεβασμένος στη σκάλα του κολλά ευτυχισμένος μια αφίσα, του κλέβουν το ποδήλατο. Τότε ξεκινά την οδύσσεια του στις φτωχογειτονιές της Ρώμης προκειμένου να εντοπίσει τον κλέφτη και να πάρει πίσω το πολύτιμο ποδήλατο του. Σύντροφος στην περιπέτεια του, ο δεκάχρονος γιος του, ο Μπρούνο. Το τόσο απλό όσο και διαχρονικό σενάριο της ταινίας βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Λουίτζι Μπαρτολίνι. Το "Κλέφτης Ποδηλάτων" αποτελεί έναν ορισμό του ιταλικού νεορεαλισμού και μαζί ένα από τα κορ

Ο Μπόρις και η Βερόνικα είναι ένα νέο και ερωτευμένο ζευγάρι. Η έκρηξη του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας όμως, θα διασπάσει την ευτυχία τους. Ο Μπόρις δηλώνει εθελοντικά να καταταγεί στο στρατό και φεύγει για το μέτωπο αφήνωντας καταρακωμένη την Βερόνικα. Η τύχη του Μπόρις αγνοείται, όταν κατά την διάρκεια ενός βομβαρδισμού οι γονείς της Βερόνικα χάνουν φρικτά την ζωή τους και ο πατέρας του Μπόρις την καλεί να μείνει με την οικογένεια του. Ο ξαδερφό του Μπόρις όμως, ο Μάρκ την ερωτεύεται και προσπαθεί να την κερδίσει. Οι Γερμανοί παράλληλα συνεχίζουν νικηφόρα την πορεία τους στην καρδιά της Ρωσίας αναγκάζοντας τους μαζί με πολλές άλλες οικογένειες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να καταφύγουν ανατολικά. Το «Όταν Περνούν οι Γερανοί» ήταν η πρώτη σοβιετική παραγωγή που έδειξε με συγκινητικό τρόπο τον αντίκτυπο του πολέμου πάνω στους απλούς πολίτες. Ο πόνος, ο χαμός των αγαπημένων προσώπων αλλά και η ελπίδα και η πίστη δημιοργούν ένα έντονα συναισθηματικό και αντιπολεμικό

Την Κυριακή (5/11) στις 9:30 στο στέκι μας! Brat (1997) του Aleksei Balabanov. Βρισκόμαστε στη μετακομμουνιστική Αγία Πετρούπολη, πρώην Λένινγκραντ. Ο νεαρός Ντανίλα επιστρέφει εδώ μετά το στρατιωτικό του κι αμέσως ο μεγάλος αδερφός του τον στρατολογεί σε μια οικογενειακή επιχείρηση συμβολαίων θανάτου. Καθώς βυθίζεται αργά στο νέο εργασιακό περιβάλλον δοκιμάζεται η προσωπική ακεραιότητα και η ηθική του.   Ο Μπαλαμπάνοφ είναι ίσως ο πιο απρόβλεπτος, ο πλέον συνταρακτικός, ο πιο σκοτεινός, σύγχρονος ρώσος δημιουργός ταινιών. Η βία κυριαρχεί στις εικόνες του, είτε αναφέρονται στο πορτρέτο του νεαρού εκτελεστή (Αδερφός 1 & 2) είτε μιλάνε για το βρώμικο πόλεμο της Τσετσενίας (War). Αν και ο ίδιος δεν πίστευε ποτέ πως οι ταινίες είναι πολιτικές, δεν ήταν δύσκολο να διακρίνεις μια σαφή θέση ενάντια σε ένα σάπιο κατεστημένο με την εικόνα μιας χώρας σε αποσύνθεση, τόσο από την υποκρισία των μετα-Σοβιετικών κυβερνήσεων αλλά και των αστυνομικών αρχών.   Η ατμόσφαιρα της ταινίας ταιρ