Blow up (1966)
Το Blow-up του Мichelangelo Antonioni αποτελεί την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του σκηνοθέτη. Στο υπαρξιακό αυτό μυστήριο ένας φωτογράφος μόδας, ο Thomas (David Hemmings), ζώντας μία κυνική και ανίατη ζωή, ανακαλύπτει σε μία από τις φωτογραφίες του κάτι που δε θα έπρεπε να έχει δει, και η πραγματικότητά του διαφεύγει του θεατή. Είναι μία ταινία που "δεν αφορά έναν φόνο, αλλά έναν φωτογράφο". - R.Ebert
Το Blow-up είναι η πιο πετυχημένη ταινία της καριέρας του Antonioni, και κατα τη διάρκεια της βιώνουμε μία ανακατασκευή των ταινιών μυστηρίου, όπου πτώματα εξαφανίζονται και ο ήρωάς μας δεν έχει ηρωικές αξίες. Μέσω του ιδιοφυιούς editing (ειδικά σε μία συγκεκριμμένη σκηνή εξαφάνισης) το κοινό λειτουργεί ως ο ντετέκτιβ της
ιστορίας, και προσπαθεί μαζί με τον πρωταγωνιστή να λύσει ένα φαινομενικά άλυτο μυστήριο.
Για όσους έχουν δει κάποια προηγούμενη ταινία του Antonioni ξέρουν τι να περιμένουν, αφού το Blow-up ακολουθεί τις υπάρχουσες θεματολογίες του σκηνοθέτη, ενω λειτουργεί και σαν διαφήμιση του ίδιου του Λονδίνου (όπου και γυρίστηκε), της κουλτούρας του, των νέων της εποχής, του τι θεωρούταν "cool" και της ίδιας της μόδας.
Ο αφαιρετικός τόνος της ταινίας μας αποσπά από τους χαρακτήρες και μας προτρέπει να παρακολουθούμε τόσο τις τοποθεσίες, όσο και τους ήχους (οι οποίοι καταγράφηκαν μαζί με
τις σκηνές, και όχι σε κάποιο στούντιο). Η ιστορία πολλές φορές παίρνει δευτερέυων ρόλο, όπως φυσικά ανέφερε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης:
"Η ιστορία έχει φυσικά την σημασία της, αλλά πιο σημαντικές
έιναι οι εικόνες".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου