'Ενα υπόγειο ιδιότυπο.Πρακτικά κατεβαίνουμε τα σκαλιά των καταφυγίων σε εμπόλεμη περίοδο. Συμβολικά αγγίζει το υπόγειο του υποσυνείδητου. Όπου συχνά κατεβαίνει ο Μάρκος. Παρτιζάνος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πολιτικώς και διανοούμενος στη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αργότερα.Έμπορος όπλων ,με μια λέξη καιροσκόπος. Στη βόλτα του αυτή, στο κελάρι εκτός από τις τύψεις και ενοχές παρέα έχει και την γυναίκα του. Κατεβαίνουν στο κελάρι να συναντήσουν τον μαύρο (μπλανκι). Παρτιζάνος και αυτός, συμπολεμιστής του Μάρκου στον πόλεμο και πρώην εραστής της Ιζαμπέλας γυναίκας του Μάρκου. Ο μαύρος Μπλανκί έχει σκοτωθεί στον πόλεμο. Κεντρικός ήρωας της ταινίας,σύμβολο επαναστάτη, άνθρωπος ασυμβίβαστος και καθαρός. Θυμίζει στον Μάρκο και την Ιζαμπέλα την καθαρότητα εκείνων των χρόνων που πλέον έχει χαθεί στα αδιέξοδα της διαπλοκής και της εξουσίας. Οι νεκροί του πολέμου ζουν και αναβιώνουν όχι στα αγάλματα και στις ιστορικές, ηρωικές ταινίες μα στην ουσία στο υπόγειο στο κελάρι. Σε έναν άλλο κόσμο ιδεατό. Εκεί παντρεύονται τα παιδιά τους. Εκεί γλεντάνε τρώνε και πίνουν περιμένοντας τη στιγμή που θα τους χρειαστεί η ιστορία, να ξαναβγούν να πολεμήσουν, τον νέο εισβολέα τον κυανόκρανο,η μεταξύ τους σε εμφύλιο όπου όσο και φανατισμένος να είναι κάποιος συνειδητοποιεί πως σκότωσε τον αδερφό του,τον παλιο του φίλο,την παλιά του αγαπημένη. Συμβολισμοί που κινούνται από τον πάνω στο κάτω κόσμο και αντίστροφα με τεράστια ευελιξία, χρησιμοποιώντας σουρεαλιστικές διόδους σε ένα γλαφυρό φιλμ που κυλάει τόσο απολαυστικά,όσο και τα τραγούδια και οι χοροί υπό τους ήχους των χάλκινων
Η σκηνοθεσία είναι δουλεία του ευφυή Εμίλ Κουστουρίτσα. Η μουσική και η μουσική επιμέλεια ανήκει στον Γκόραν Μπρέγκοβιτς με αποτέλεσμα να μας μεταφέρουν σε ατελείωτο σέρβικο γλέντι.Ιστορικές αναφορές με ντοκουμέντα που μας θυμίζουν το γεγονός: Οι Γερμανοί εισέβαλαν πολύ εύκολα κάτω από τις επευφημίες του πλήθους στις σημερινές διασπασμένες Κροατία και Σλοβενία (Ζάγκρεμπ) και (Μάριμπορ). Ενώ αντίθετα στη Σερβία όπως και στην Ελλάδα βρήκαν σθεναρή αντίσταση.Το σέρβικο γλέντι εκτυλίσσεται σε καιρό πολέμου,σε φαντασιακό επίπεδο,ακόμα και μετά το θάνατο.Οι πραγματικά ζωντανοί Μάρκος και Ιζαμπέλα, σαν να τους το φύλαγε η μοίρα στον εμφύλιο καίγονται ζωντανοί.Σε μια δεξιοτεχνική σκηνή (τι στιγμή όπου ο Μπλανκί κάνει νοερή βουτιά στο πηγάδι.)
Όλοι και όλα ξαναβρίσκονται στο νερό σαν να περνάνε τον Αχέροντα.Συνεχίζοντας τον γάμο και το γλέντι σε άλλον κόσμο. Παρομοιαζόμενος άμεσα με μια νέα χώρα (θα ξεκινάμε τα παραμύθια στα παιδιά μας:κάποτε ήταν μια χώρα που την λέγανε...). Είναι τα λόγια του αδερφού του Μάρκου,Ιβάν φύλακα στο ζωολογικό κήπο του Βελιγραδίου κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου. Μια χώρα της οποίας τα χαρακτηριστικά δεν είναι άλλα από την αλλαγή της εποχής. Η αλλαγή αυτή χρονικά τοποθετείται γύρω στο 2000.Για την Ελλάδα μπορούμε να φανταστούμε το όριο της παλίας με τη νέα είναι η είσοδος στην Ο.Ν.Ε. Το underground πιστεύω πως είναι ένα αριστούργημα. Στο φιλοσοφικό τρίπτυχο ζωή έρωτας θάνατος,συμπεριλαμβάνει και την έννοια του πολέμου.
Αριστείδης Σταθόπουλος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου