Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Rashomon - Akira Kurosawa



Το Rashomon είναι η ταινία που εισήγαγε τον μέχρι τότε άγνωστο ιαπωνικό κινηματογράφο στον δυτικό κόσμο. Μια από τις πρώτες ταινίες του μεγάλου Ακίρα Κουροσάβα, κέρδισε το 1951 το χρυσό λέοντα στο φεστιβάλ του Βερολίνου καθώς και το όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας.
Τοποθετημένο στην μεσαιωνική Ιαπωνία, η ταινία διαπραγματεύεται έναν φόνο. Ένας σαμουράι (Masayuki Mori) δολοφονείται στο δάσος από τον διαβόητο εγκληματία Tajomaru (Toshirô Mifune) αφού πρώτα ο τελευταίος βιάζει την γυναίκα του (Machiko Kyô). Τουλάχιστον αυτό οδηγούμαστε να πιστέψουμε στην αρχή. Την ιστορία αφηγούνται σε έναν περαστικό ένας ξυλοκόπος και ένας ιερέας, μάρτυρες του εγκλήματος. Έχουν όλοι βρει καταφύγιο κάτω από το ναό του Rashomon, στη διάρκεια μιας καταρρακτώδους βροχής. Η βροχή παίζει διπλό ρόλο. Χωρίζει τους 3 άντρες από τον υπόλοιπο κόσμο αλλά και την αφήγηση τους από το παρελθόν. Στη δίκη που ακολουθεί το έγκλημα, καταθέτουν οι δύο μάρτυρες αλλά και ο Tajomaru, η γυναίκα του σαμουράι και το ίδιο το θύμα (μέσω ενός μέντιουμ) σε μία σκηνή αλλόκοτα συγκλονιστική. Και ο κάθε ένας δίνει διαφορετική ιστορία για το τι συνέβη. Εδώ έγκειται και η πρωτοπορία της ταινίας. Ο Κουροσάβα χρησιμοποιεί το flashback όχι για να μας πει τι συνέβη, αλλά για να φέρει στην ζωή την κάθε ιστορία. Φυσικά οι ιστορίες αλληλοσυγκρούονται, με το παράδοξο να είναι, ο καθένας να παρουσιάζει τον εαυτό του σαν τον ένοχο. Το αποτέλεσμα, κλονίζεται η πίστη του θεατή για το τι συνέβη, βλέποντας το φιλτραρισμένο από τα συναισθήματα και τις σκέψεις του κάθε εμπλεκομένου. Ο ιερέας νωρίς στην ταινία λέει: «Οι άνθρωποι είναι αδύναμοι. Λένε ψέματα για να κοροϊδέψουν τους εαυτούς τους».
Ο Κουροσάβα κινηματογραφεί με απίστευτη ευστοχία και λακωνικότητα εναλλάσσοντας μεγάλες σκηνές σιωπής με απότομα συναισθηματικά ξεσπάσματα των ηρώων του, χρησιμοποιώντας έναν εξαιρετικό φωτισμό στο δάσος για να δώσει της αίσθηση του έξω κόσμου και ένα λιτό, αφαιρετικό σκηνικό για το δικαστήριο υπονοώντας ότι οι υπόλογοι είναι στην πραγματικότητα απέναντι από τον εαυτό τους. Και όλα αυτά τα πετυχαίνει με όπλο τις τρομερές ερμηνείες, την εξαιρετική φωτογραφία και τις μοντέρνες τεχνικές στην χρήση της κάμερας (είναι η πρώτη ταινία που έχει τη κάμερα κατευθείαν στραμμένη στον ήλιο ενώ εδώ έχουμε και μια από τις πρώτες χρήσεις της hand-held κάμερας).
Στην αυτοβιογραφία του ο Κουροσάβα λέει ότι όταν έφτιαχνε την ταινία οι παραγωγοί τον πλησίασαν, και του είπαν ότι το σενάριο δεν βγάζει νόημα. Αυτός τους απάντησε ότι πιστεύει ότι η ιστορία είναι γραμμένη με σκοπό να είναι κατανοητή. Αυτοί επέμειναν. Ο Κουροσάβα τους απάντησε ότι η ίδια η ζωή πολλές φορές δεν βγάζει νόημα. Οι πρώτες λέξεις που ακούγονται στο φιλμ είναι από το στόμα του ξυλοκόπου: «Δεν καταλαβαίνω. Απλά δεν καταλαβαίνω».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Δεκαετία 70-Η απαρχή του ΝΕΚ Σαν απαρχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ), τοποθετείται τυπικά (αν και με κάποια ασάφεια) το 1970, με την έκδοση της «Αναπάραστασης» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και τη συμμετοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η βασική διαφοροποίηση του ΝΕΚ απο την μέχρι τότε παραγωγή στην Ελλάδα, είναι η δημιουργία ταινιών όχι για εμπορική κατανάλωση, αλλά με βασικό κριτήριο την καλλιτεχνική αξία, με φιλοσοφικούς/πολιτικούς προβληματισμούς, με χρήση νέων τεχνικών στη κινηματογράφηση, με θεματολογία αντλουμενή απο την ελληνική πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία της χώρας. Το 1974, με την πτώση της δικτατορίας, η ρήξη ανάμεσα εμπορικού κινηματογράφου από τη μια και ανεξάρτητου από την άλλη σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, αισθητικό και συνθηκών παραγωγής) είναι οριστική. Η μεταπολίτευση φέρνει μια αναγέννηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων του κινηματογράφου. Η μεγάλη παραγωγή της δεκαετίας του 60, δεν πρόκειται να επαναληφ

Underground του Emir Kusturica

   'Ενα υπόγειο ιδιότυπο.Πρακτικά κατεβαίνουμε τα σκαλιά των καταφυγίων σε εμπόλεμη περίοδο. Συμβολικά αγγίζει το υπόγειο του υποσυνείδητου. Όπου συχνά κατεβαίνει ο Μάρκος. Παρτιζάνος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πολιτικώς και διανοούμενος στη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αργότερα.Έμπορος όπλων ,με μια λέξη καιροσκόπος. Στη βόλτα του αυτή, στο κελάρι εκτός από τις τύψεις και ενοχές παρέα έχει και την γυναίκα του. Κατεβαίνουν στο κελάρι να συναντήσουν τον μαύρο (μπλανκι). Παρτιζάνος και αυτός, συμπολεμιστής του Μάρκου στον πόλεμο και πρώην εραστής της Ιζαμπέλας γυναίκας του Μάρκου. Ο μαύρος Μπλανκί έχει σκοτωθεί στον πόλεμο. Κεντρικός ήρωας  της ταινίας,σύμβολο επαναστάτη, άνθρωπος ασυμβίβαστος και καθαρός.  Θυμίζει στον Μάρκο και την Ιζαμπέλα την καθαρότητα εκείνων των χρόνων που πλέον έχει χαθεί στα αδιέξοδα της διαπλοκής και της εξουσίας. Οι νεκροί του πολέμου ζουν και αναβιώνουν όχι στα αγάλματα και στις ιστορικές, ηρωικές ταινίες μα στην ουσία στο υπόγειο στο κελάρι. Σε έναν

Κινηματογράφος & Προπαγάνδα

Ο κινηματογράφος, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο προπαγάνδας ιδεών, προτύπων ζωής και πολιτικών καθεστώτων. Στον κινηματογράφο μάλιστα το φαινόμενο αυτό πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις αφού λόγω της μαζικής απήχησης που έχει ως μέσο (ιδιαίτερα πριν εμφανιστεί η τηλεόραση) και της δύναμης του συνδυασμού εικόνας-ήχου μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να την κατευθύνει. Προπαγάνδα (η) ους.[ Κινηματογράφος και ναζιστική προπαγάνδα Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος μετέτρεψε τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο σε μία προπαγανδιστική μηχανή. Οι επιτάξεις των κτιριακών εγκαταστάσεων για στρατιωτικούς σκοπούς και η κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις μεγάλου μέρους του έμψυχου υλικού, επηρέασαν βαθιά τη λειτουργία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αυτή την περίοδο το ντοκιμαντέρ γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη καθώς οι ανάγκες της προπαγάνδας βρίσκουν σε αυτό ,το ιδανικό φερέφωνο . Η Εθνικοσοσιαλιστική πολιτιστική πολιτική δεν ήταν πουθενά πιο