Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Persepolis - Vincent Paronnaud , Marjane Satrapi




Στην Τεχεράνη της δεκαετίας του 1970, η μικρή Marjane μεγαλώνει στο τέλος της δυναστείας του Σάχη, παρατηρώντας με τα μεγάλα μάτια της και την αθωότητα του μικρού παιδιού τα κακώς κείμενα της αυστηρής και κλειστής κοινωνίας της. Μέσα από τα μέλη της οικογένειάς της- ανθρώπων σκεπτόμενων που επιθυμούν την κοινωνικοπολιτική αλλαγή- βιώνει την Ισλαμική Επανάσταση του Χομεϊνί και την ανατροπή του παλιού καθεστώτος. Αρνείται να συμβιβαστεί με τη νέα τάξη πραγμάτων και στην αρχή της εφηβείας της φυγαδεύεται στην Αυστρία από τους ίδιους τους γονείς της, οι οποίοι επιθυμούν ένα πιο ασφαλές (και υγιές) περιβάλλον για να μεγαλώσει η κόρη τους . Εκεί, γνωρίζει από πρώτο χέρι την ευρωπαϊκή κουλτούρα, μορφώνεται, ερωτεύεται, κινδυνεύει να πεθάνει στο δρόμο και επιστρέφει στο σπίτι της μετά από λίγα χρόνια, έχοντας συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να ζεις ,τα χρώματα της ίδιας της ζωής, σε βαριά κατάθλιψη, μόνο και μόνο για να αντιμετωπίσει εκ νέου τη στυγνή πραγματικότητα της ισλαμικής Τεχεράνης, μέχρι την επόμενη (και τελευταία μέχρι σήμερα) μετανάστευσή της στο Παρίσι.

Bασισμένο στις ομότιτλες σκιτσαρισμένες (διάσημες, πια) αυτοβιογραφικές ιστορίες της ίδιας της Marjane Satrapi, που συσκηνοθετεί (σε δικό της σενάριο) με τον Vincent Paronnaud, το μελαγχολικό αυτό animation. Ένα ασπρόμαυρο προσωπικό ημερολόγιο μιας άλλης θαρρείς πιο τυχερής Άννας φρανκ, το οποίο καταφέρνει με ουσιαστική σκηνοθεσία και απλό σχέδιό να μεταφέρει όλες τις αγωνίες και τα όνειρα ενός νέου ανθρώπου που μεγαλώνει σε αντίξοες συνθήκες, κάτι που μεγεθύνεται από το γεγονός ότι εδώ αφορά μια γυναίκα στον ισλαμικό κόσμο.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Δεκαετία 70-Η απαρχή του ΝΕΚ Σαν απαρχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ), τοποθετείται τυπικά (αν και με κάποια ασάφεια) το 1970, με την έκδοση της «Αναπάραστασης» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και τη συμμετοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η βασική διαφοροποίηση του ΝΕΚ απο την μέχρι τότε παραγωγή στην Ελλάδα, είναι η δημιουργία ταινιών όχι για εμπορική κατανάλωση, αλλά με βασικό κριτήριο την καλλιτεχνική αξία, με φιλοσοφικούς/πολιτικούς προβληματισμούς, με χρήση νέων τεχνικών στη κινηματογράφηση, με θεματολογία αντλουμενή απο την ελληνική πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία της χώρας. Το 1974, με την πτώση της δικτατορίας, η ρήξη ανάμεσα εμπορικού κινηματογράφου από τη μια και ανεξάρτητου από την άλλη σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, αισθητικό και συνθηκών παραγωγής) είναι οριστική. Η μεταπολίτευση φέρνει μια αναγέννηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων του κινηματογράφου. Η μεγάλη παραγωγή της δεκαετίας του 60, δεν πρόκειται να επαναληφ

Underground του Emir Kusturica

   'Ενα υπόγειο ιδιότυπο.Πρακτικά κατεβαίνουμε τα σκαλιά των καταφυγίων σε εμπόλεμη περίοδο. Συμβολικά αγγίζει το υπόγειο του υποσυνείδητου. Όπου συχνά κατεβαίνει ο Μάρκος. Παρτιζάνος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πολιτικώς και διανοούμενος στη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αργότερα.Έμπορος όπλων ,με μια λέξη καιροσκόπος. Στη βόλτα του αυτή, στο κελάρι εκτός από τις τύψεις και ενοχές παρέα έχει και την γυναίκα του. Κατεβαίνουν στο κελάρι να συναντήσουν τον μαύρο (μπλανκι). Παρτιζάνος και αυτός, συμπολεμιστής του Μάρκου στον πόλεμο και πρώην εραστής της Ιζαμπέλας γυναίκας του Μάρκου. Ο μαύρος Μπλανκί έχει σκοτωθεί στον πόλεμο. Κεντρικός ήρωας  της ταινίας,σύμβολο επαναστάτη, άνθρωπος ασυμβίβαστος και καθαρός.  Θυμίζει στον Μάρκο και την Ιζαμπέλα την καθαρότητα εκείνων των χρόνων που πλέον έχει χαθεί στα αδιέξοδα της διαπλοκής και της εξουσίας. Οι νεκροί του πολέμου ζουν και αναβιώνουν όχι στα αγάλματα και στις ιστορικές, ηρωικές ταινίες μα στην ουσία στο υπόγειο στο κελάρι. Σε έναν

Κινηματογράφος & Προπαγάνδα

Ο κινηματογράφος, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο προπαγάνδας ιδεών, προτύπων ζωής και πολιτικών καθεστώτων. Στον κινηματογράφο μάλιστα το φαινόμενο αυτό πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις αφού λόγω της μαζικής απήχησης που έχει ως μέσο (ιδιαίτερα πριν εμφανιστεί η τηλεόραση) και της δύναμης του συνδυασμού εικόνας-ήχου μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να την κατευθύνει. Προπαγάνδα (η) ους.[ Κινηματογράφος και ναζιστική προπαγάνδα Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος μετέτρεψε τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο σε μία προπαγανδιστική μηχανή. Οι επιτάξεις των κτιριακών εγκαταστάσεων για στρατιωτικούς σκοπούς και η κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις μεγάλου μέρους του έμψυχου υλικού, επηρέασαν βαθιά τη λειτουργία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αυτή την περίοδο το ντοκιμαντέρ γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη καθώς οι ανάγκες της προπαγάνδας βρίσκουν σε αυτό ,το ιδανικό φερέφωνο . Η Εθνικοσοσιαλιστική πολιτιστική πολιτική δεν ήταν πουθενά πιο