Τhe crying game is no game…. Και πως θα μπορούσε άλλωστε; Ο Νeil Jordan είναι αποφασισμένος να σοκάρει το 1992 την πολύ συντηρητική Μ.Βρετανία γυρίζοντας πάνω σε δικό του σενάριο (oscar πρωτότυπου σεναρίου 1992) ένα στην ουσία θεατρικό έργο για τον κινηματογράφο.
Στην πορεία των χρόνων ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει αποδείξει πολλάκις την ευαισθησία του απέναντι σ αυτό που θεωρείται από την κοινωνία διαφορετικό και μέσα από τις ταινίες του φροντίζει να μας κάνει πιο ευαίσθητους και λιγότερο «ρατσιστές». Καταφέρνει να πιάσει ένα θέμα που καίει και όχι μόνο να μην καεί αλλά να το σερβίρει με μια μαεστρική σκηνοθεσία και για επιδόρπιο να μας προσφέρει απίθανες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές.
Μέχρι την ώρα που θα τελειώσει η ταινία, θα έχετε όλοι μια διαφορετική άποψη για το ωραίο. Ένα κατά βάση συναισθηματικό θρίλερ το οποίο καταφέρνει να γίνεται σκοτεινά αστείο και παράλληλα να αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές του θεατή. Σκληρό, λυρικό, ελπιδοφόρο, συνταρακτικό απογειώνεται στα χέρια του νατουραλιστή Jordan και προσγειώνεται στις καρδιές μας.
Μια ταινία γεμάτη εκπλήξεις, μια ταινία γροθιά στο στομάχι του μέσου Ευρωπαίου το 1992 και ίσως του μέσου Έλληνα το 2009. Ζούμε σε μια χώρα που οτιδήποτε ξεφεύγει από το καθώς πρέπει δαιμονοποιείται, γκετοποιείται και τελικά πετάγεται στο περιθώριο όπου σαπίζει και είναι το χρώμα, το φύλο, οι σεξουαλικές ή πολιτικές προτιμήσεις υπάρχουν θέματα τα οποία βρωμάει. Είτε σαν κοινωνία δε τα έχουμε αντιμετωπίσει γιατί απλά προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν στην καλύτερη ή στην χειρότερη εξαπολύουμε κυνήγια μαγισσών.
Δε προτείνουμε κάποια λύση απλά σας καλούμε να απολαύσετε την ταινία και ίσως να προβληματιστείτε.. Καλή θέαση…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου