Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβολή 23/12

Εκτάκτως αυτό το Σάββατο επιστρέφουμε στις παλιές συνήθειες προβολής με την τελευταία ταινία για το 2017! The Discreet Charm of The Bourgeoisie (1972) από τον μεγάλο Luis Bunuel.


Στην ταινία του αυτή, ο Bunuel ασχολείται με ένα δείπνο,
στο πιο κυριολεκτικό του επίπεδο. Οι δειπνώντες, όλοι τους
πλούσιοι, μπλέκονται όλο και περισσότερο σε σουρεαλιστικές "περιπέτειες" 
που τους εμποδίζουν απ'το να απολαύσουν το γεύμα τους.

Σε μία εποχή κοινωνικής έχθρας από τις χαμηλότερες στις 
ψηλότερες τάξεις, μία εποχή πολέμου του Βιετνάμ, η ταινία
αυτή έδινε στον κόσμο αυτό που ήθελε. Μία κριτική στην ανώτερη τάξη, στην τότε 
αριστοκρατία, καθώς και ενίοτε στην εκκλησία (ή πιο συγκεκριμμένα, στους ιερείς της).
Το πολυτελές δείπνο αποτελούσε πάντα χαρακτηριστικό της αριστοκρατίας και δείγμα 
της κλάσης και των καλών τρόπων.

Θα ήταν ενδιαφέρον ίσως να δούμε αυτή την ταινία από μία
νέα σκοπιά, δεδομένου ότι πια δεν είναι μία ταινία που 
επιτίθεται σε μία κατάσταση ξένη σε μας, επιτίθεται και σε εμάς τους ίδιους.

Ο Bunuel μπορεί πάντοτε να ήταν κυνικός, αλλά πια δεν είναι
απαισιόδοξος. Μέσω διαφόρων μηχανισμών όπως το σεξ και το 
ίδιο το δείπνο, βρίσκει την ευκαιρία να κωμικοποιήσει μία
τραγική για αυτόν κατάσταση και να παντρέψει το μακάβριο με
το υστερικό. Έχει περάσει πια η εποχή που οι ταινίες του 
ήταν μία σκληρή κριτική της κοινωνίας όπως την έβλεπε ο ίδιος.

Η ταινία έχει βραβευτεί με όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας
(1972). Αποτελεί την δεύτερη ταινία της τριλογίας του 
Bunuel, ακολουθώντας το Milky Way και ακολουθώμενη από το

Phantom of Liberty. Όντας μια από τις τελευταίες του ταινίες, 
ο ίδιος ο Bunuel ήταν 72 ετών στα γυρίσματά της.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Δεκαετία 70-Η απαρχή του ΝΕΚ Σαν απαρχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ), τοποθετείται τυπικά (αν και με κάποια ασάφεια) το 1970, με την έκδοση της «Αναπάραστασης» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και τη συμμετοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η βασική διαφοροποίηση του ΝΕΚ απο την μέχρι τότε παραγωγή στην Ελλάδα, είναι η δημιουργία ταινιών όχι για εμπορική κατανάλωση, αλλά με βασικό κριτήριο την καλλιτεχνική αξία, με φιλοσοφικούς/πολιτικούς προβληματισμούς, με χρήση νέων τεχνικών στη κινηματογράφηση, με θεματολογία αντλουμενή απο την ελληνική πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία της χώρας. Το 1974, με την πτώση της δικτατορίας, η ρήξη ανάμεσα εμπορικού κινηματογράφου από τη μια και ανεξάρτητου από την άλλη σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, αισθητικό και συνθηκών παραγωγής) είναι οριστική. Η μεταπολίτευση φέρνει μια αναγέννηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων του κινηματογράφου. Η μεγάλη παραγωγή της δεκαετίας του 60, δεν πρόκειται να επαναληφ

Underground του Emir Kusturica

   'Ενα υπόγειο ιδιότυπο.Πρακτικά κατεβαίνουμε τα σκαλιά των καταφυγίων σε εμπόλεμη περίοδο. Συμβολικά αγγίζει το υπόγειο του υποσυνείδητου. Όπου συχνά κατεβαίνει ο Μάρκος. Παρτιζάνος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πολιτικώς και διανοούμενος στη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αργότερα.Έμπορος όπλων ,με μια λέξη καιροσκόπος. Στη βόλτα του αυτή, στο κελάρι εκτός από τις τύψεις και ενοχές παρέα έχει και την γυναίκα του. Κατεβαίνουν στο κελάρι να συναντήσουν τον μαύρο (μπλανκι). Παρτιζάνος και αυτός, συμπολεμιστής του Μάρκου στον πόλεμο και πρώην εραστής της Ιζαμπέλας γυναίκας του Μάρκου. Ο μαύρος Μπλανκί έχει σκοτωθεί στον πόλεμο. Κεντρικός ήρωας  της ταινίας,σύμβολο επαναστάτη, άνθρωπος ασυμβίβαστος και καθαρός.  Θυμίζει στον Μάρκο και την Ιζαμπέλα την καθαρότητα εκείνων των χρόνων που πλέον έχει χαθεί στα αδιέξοδα της διαπλοκής και της εξουσίας. Οι νεκροί του πολέμου ζουν και αναβιώνουν όχι στα αγάλματα και στις ιστορικές, ηρωικές ταινίες μα στην ουσία στο υπόγειο στο κελάρι. Σε έναν

Κινηματογράφος & Προπαγάνδα

Ο κινηματογράφος, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο προπαγάνδας ιδεών, προτύπων ζωής και πολιτικών καθεστώτων. Στον κινηματογράφο μάλιστα το φαινόμενο αυτό πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις αφού λόγω της μαζικής απήχησης που έχει ως μέσο (ιδιαίτερα πριν εμφανιστεί η τηλεόραση) και της δύναμης του συνδυασμού εικόνας-ήχου μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να την κατευθύνει. Προπαγάνδα (η) ους.[ Κινηματογράφος και ναζιστική προπαγάνδα Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος μετέτρεψε τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο σε μία προπαγανδιστική μηχανή. Οι επιτάξεις των κτιριακών εγκαταστάσεων για στρατιωτικούς σκοπούς και η κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις μεγάλου μέρους του έμψυχου υλικού, επηρέασαν βαθιά τη λειτουργία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αυτή την περίοδο το ντοκιμαντέρ γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη καθώς οι ανάγκες της προπαγάνδας βρίσκουν σε αυτό ,το ιδανικό φερέφωνο . Η Εθνικοσοσιαλιστική πολιτιστική πολιτική δεν ήταν πουθενά πιο