Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβολή ντοκιμαντέρ


Όταν ξεκινήσαμε βρισκόμασταν ακόμα στο 2013. Οι ΠΟΦΠΠ στεγάζονταν ακόμη στην Υψηλάντου,
η ζήμωση γινόταν trending και όταν ακούγαμε για ποτάμι σκεφτόμασταν τον Πηνειό.

Στο κλείσιμο του 2013 οι ΠΟΦΠΠ ζούσαν το δικό τους δράμα της κρίσης. Το ίδρυμα Τοπάλη, που χρηματοδοτούσε τη στέγαση των ομάδων αδυνατούσε πλέον να αντεπεξέλθει, και οι ΠΟΦΠΠ βρέθηκαν μπροστά στον κίνδυνο να μείνουν χωρίς στέκι. Κάτι που ίσως οδηγούσε και στην διάλυση τους...

Κάπου εκέι έπεσε η ιδέα για ένα ντοκιμαντέρ.  Στόχος να ευαισθητοποίησουμε το κοινό της Πάτρας, τις δημοτικές αρχές και γενικότερα να αναδείξουμε τις δράσεις των ΠΟΦΠΠ. Πήραμε λοιπόν την κάμερα και ξεκινήσαμε να τραβάμε...

Τελικά ο αρχικός μας στόχος απέτυχε. Βρέθηκε ένα ανεκμετάλλευτο κτήριο του ιδρύματοςΤοπάλη και οι ΠΟΦΠΠ θα συνεχίσουν τη λειτουργεία τους σε αυτό. Παρ'όλα αυτά στα δικά μας προβλήματα βλέπουμε και τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε άλλη κοινωνική - πολιτιστική ομάδα στον καιρό της κρίσης. Για αυτό προτιμήσαμε να βάλουμε τον τίτλο "Πολιτισμός σε κρίση" δίνοντας έτσι καθολικό χαρακτήρα στις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε.
Στόχος μας πια δεν είναι να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία μόνο για τις ΠΟΦΠΠ, αλλά γενικότερα να στηρίζει μορφές δωρεάν πολιτισμού.

7 μηνές μετά λοιπόν είμαστε έτοιμοι να βγάλουμε τις μούρες μας στο πανί, να μας γνωρίσετε, να μας δείτε και να μας ακούσετε. Σας προσκαλούμε όλους στην προβολή το Σάββατο 31 Μάη στις 9:30 στα σκαλιά της Αγίου Νικολάου.

Κινηματογραφικό Τμήμα Π.Ο.Φ.Π.Π.


ΥΓ. Ευχαριστούμε όλους όσους βασανίσαμε για τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που τους αναλογούν (όχι ότι τους χάλασε κιόλας :P), αλλά και αυτούς που βασανίσαμε χωρίς να τους βγάλουμε τελικά στο γυαλί.

Υγ2: Μετά την προβολή του ντοκιμαντερ θα ακολουθήσει και προβολή της ταινίας "Φτάσαμε" του Σταύρου Τσιώλη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Δεκαετία 70-Η απαρχή του ΝΕΚ Σαν απαρχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ), τοποθετείται τυπικά (αν και με κάποια ασάφεια) το 1970, με την έκδοση της «Αναπάραστασης» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και τη συμμετοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η βασική διαφοροποίηση του ΝΕΚ απο την μέχρι τότε παραγωγή στην Ελλάδα, είναι η δημιουργία ταινιών όχι για εμπορική κατανάλωση, αλλά με βασικό κριτήριο την καλλιτεχνική αξία, με φιλοσοφικούς/πολιτικούς προβληματισμούς, με χρήση νέων τεχνικών στη κινηματογράφηση, με θεματολογία αντλουμενή απο την ελληνική πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία της χώρας. Το 1974, με την πτώση της δικτατορίας, η ρήξη ανάμεσα εμπορικού κινηματογράφου από τη μια και ανεξάρτητου από την άλλη σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, αισθητικό και συνθηκών παραγωγής) είναι οριστική. Η μεταπολίτευση φέρνει μια αναγέννηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων του κινηματογράφου. Η μεγάλη παραγωγή της δεκαετίας του 60, δεν πρόκειται να επαναληφ

Κινηματογράφος & Προπαγάνδα

Ο κινηματογράφος, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο προπαγάνδας ιδεών, προτύπων ζωής και πολιτικών καθεστώτων. Στον κινηματογράφο μάλιστα το φαινόμενο αυτό πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις αφού λόγω της μαζικής απήχησης που έχει ως μέσο (ιδιαίτερα πριν εμφανιστεί η τηλεόραση) και της δύναμης του συνδυασμού εικόνας-ήχου μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να την κατευθύνει. Προπαγάνδα (η) ους.[ Κινηματογράφος και ναζιστική προπαγάνδα Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος μετέτρεψε τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο σε μία προπαγανδιστική μηχανή. Οι επιτάξεις των κτιριακών εγκαταστάσεων για στρατιωτικούς σκοπούς και η κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις μεγάλου μέρους του έμψυχου υλικού, επηρέασαν βαθιά τη λειτουργία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αυτή την περίοδο το ντοκιμαντέρ γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη καθώς οι ανάγκες της προπαγάνδας βρίσκουν σε αυτό ,το ιδανικό φερέφωνο . Η Εθνικοσοσιαλιστική πολιτιστική πολιτική δεν ήταν πουθενά πιο

Underground του Emir Kusturica

   'Ενα υπόγειο ιδιότυπο.Πρακτικά κατεβαίνουμε τα σκαλιά των καταφυγίων σε εμπόλεμη περίοδο. Συμβολικά αγγίζει το υπόγειο του υποσυνείδητου. Όπου συχνά κατεβαίνει ο Μάρκος. Παρτιζάνος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πολιτικώς και διανοούμενος στη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αργότερα.Έμπορος όπλων ,με μια λέξη καιροσκόπος. Στη βόλτα του αυτή, στο κελάρι εκτός από τις τύψεις και ενοχές παρέα έχει και την γυναίκα του. Κατεβαίνουν στο κελάρι να συναντήσουν τον μαύρο (μπλανκι). Παρτιζάνος και αυτός, συμπολεμιστής του Μάρκου στον πόλεμο και πρώην εραστής της Ιζαμπέλας γυναίκας του Μάρκου. Ο μαύρος Μπλανκί έχει σκοτωθεί στον πόλεμο. Κεντρικός ήρωας  της ταινίας,σύμβολο επαναστάτη, άνθρωπος ασυμβίβαστος και καθαρός.  Θυμίζει στον Μάρκο και την Ιζαμπέλα την καθαρότητα εκείνων των χρόνων που πλέον έχει χαθεί στα αδιέξοδα της διαπλοκής και της εξουσίας. Οι νεκροί του πολέμου ζουν και αναβιώνουν όχι στα αγάλματα και στις ιστορικές, ηρωικές ταινίες μα στην ουσία στο υπόγειο στο κελάρι. Σε έναν