Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προβολή του "Ροζ" του Αλέξανδρου Βούλγαρη στις 27/11


"Ο Βασίλης Γκάλης φοβάται να μεγαλώσει. Η Σνεζάνα Τκατσένκο φοβάται να καταλάβει. Ο Σάκης ο Στάρ φοβάται να νιώσει. Η Εμιλυ η Ιρλανδέζα φοβάται να ξαναρχίσει. Η Λωρέν η Σύζυγος φοβάται να παραδεχθεί. Η Αγνή η Δασκάλα φοβάται να ζήσει… και Ο Πατέρας φοβάται να μιλήσει. Η Μητέρα φοβάται να γυρίσει".
Ο Βασίλης Γκάλης, ο βασικός ήρωας της ταινίας είναι γύρω στα 25, έντονα μοναχικός, γράφει μουσική και αναπολεί την Έμιλι, μια κοπέλα από την Ιρλανδία που ερωτεύτηκε το βράδυ μιας πρωτοχρονιάς στο Βερολίνο.
Στη διάρκεια των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ για μετανάστες μουσικούς στην Ελλάδα γνωρίζει την 11χρονη Snezana από την Ουκρανία. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση που βοηθάει τον καθένα να απελευθερωθεί από τα δικά του φαντάσματα…
Γύρω τους κινούνται και άλλα πρόσωπα: η απούσα μητέρα, ο αποτραβηγμένος πατέρας, η αδιάφορη μητριά, ο αυτάρεσκος αδερφός, η μελαγχολική δασκάλα, η Ροζ…
Μια βαθιά ανθρώπινη, έντονα προσωπική ταινία, όπου το ροζ γίνεται μαύρο που γίνεται ροζ που γίνεται μαύρο…
Στο σημείωμα του ο σκηνοθέτης αναφέρει: «Το Ρoζ είναι μια ταινία για ένα μυαλό».

Η ταινία θα προβληθεί στις 27/11, 21:00 στο Παλαιό Αρσάκειο Πατρών.

Λόγω εκτάκτου προβλήματος ο σκηνοθέτης ΔΕΝ θα παραβρεθεί στην προβολή.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Δεκαετία 70-Η απαρχή του ΝΕΚ Σαν απαρχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ), τοποθετείται τυπικά (αν και με κάποια ασάφεια) το 1970, με την έκδοση της «Αναπάραστασης» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και τη συμμετοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η βασική διαφοροποίηση του ΝΕΚ απο την μέχρι τότε παραγωγή στην Ελλάδα, είναι η δημιουργία ταινιών όχι για εμπορική κατανάλωση, αλλά με βασικό κριτήριο την καλλιτεχνική αξία, με φιλοσοφικούς/πολιτικούς προβληματισμούς, με χρήση νέων τεχνικών στη κινηματογράφηση, με θεματολογία αντλουμενή απο την ελληνική πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία της χώρας. Το 1974, με την πτώση της δικτατορίας, η ρήξη ανάμεσα εμπορικού κινηματογράφου από τη μια και ανεξάρτητου από την άλλη σε όλα τα επίπεδα (ιδεολογικό, αισθητικό και συνθηκών παραγωγής) είναι οριστική. Η μεταπολίτευση φέρνει μια αναγέννηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων του κινηματογράφου. Η μεγάλη παραγωγή της δεκαετίας του 60, δεν πρόκειται να επαναληφ

Κινηματογράφος & Προπαγάνδα

Ο κινηματογράφος, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο προπαγάνδας ιδεών, προτύπων ζωής και πολιτικών καθεστώτων. Στον κινηματογράφο μάλιστα το φαινόμενο αυτό πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις αφού λόγω της μαζικής απήχησης που έχει ως μέσο (ιδιαίτερα πριν εμφανιστεί η τηλεόραση) και της δύναμης του συνδυασμού εικόνας-ήχου μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να την κατευθύνει. Προπαγάνδα (η) ους.[ Κινηματογράφος και ναζιστική προπαγάνδα Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος μετέτρεψε τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο σε μία προπαγανδιστική μηχανή. Οι επιτάξεις των κτιριακών εγκαταστάσεων για στρατιωτικούς σκοπούς και η κατάταξη στις ένοπλες δυνάμεις μεγάλου μέρους του έμψυχου υλικού, επηρέασαν βαθιά τη λειτουργία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αυτή την περίοδο το ντοκιμαντέρ γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη καθώς οι ανάγκες της προπαγάνδας βρίσκουν σε αυτό ,το ιδανικό φερέφωνο . Η Εθνικοσοσιαλιστική πολιτιστική πολιτική δεν ήταν πουθενά πιο

Underground του Emir Kusturica

   'Ενα υπόγειο ιδιότυπο.Πρακτικά κατεβαίνουμε τα σκαλιά των καταφυγίων σε εμπόλεμη περίοδο. Συμβολικά αγγίζει το υπόγειο του υποσυνείδητου. Όπου συχνά κατεβαίνει ο Μάρκος. Παρτιζάνος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,πολιτικώς και διανοούμενος στη κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αργότερα.Έμπορος όπλων ,με μια λέξη καιροσκόπος. Στη βόλτα του αυτή, στο κελάρι εκτός από τις τύψεις και ενοχές παρέα έχει και την γυναίκα του. Κατεβαίνουν στο κελάρι να συναντήσουν τον μαύρο (μπλανκι). Παρτιζάνος και αυτός, συμπολεμιστής του Μάρκου στον πόλεμο και πρώην εραστής της Ιζαμπέλας γυναίκας του Μάρκου. Ο μαύρος Μπλανκί έχει σκοτωθεί στον πόλεμο. Κεντρικός ήρωας  της ταινίας,σύμβολο επαναστάτη, άνθρωπος ασυμβίβαστος και καθαρός.  Θυμίζει στον Μάρκο και την Ιζαμπέλα την καθαρότητα εκείνων των χρόνων που πλέον έχει χαθεί στα αδιέξοδα της διαπλοκής και της εξουσίας. Οι νεκροί του πολέμου ζουν και αναβιώνουν όχι στα αγάλματα και στις ιστορικές, ηρωικές ταινίες μα στην ουσία στο υπόγειο στο κελάρι. Σε έναν